Ster en muze (= artistieke inspiratie): Jane Avril
In 1893 trad Jane Avril (1868-1943) met haar wilde dansen voor het eerst op in de ‘Jardin de Paris’, een pasgeopend danslokaal. Deze dochter van een dame uit de demi-monde en een Italiaanse heer van adel begon als kunstrijdster. Na een zenuwcrisis werd ze door haar geliefde, een student in de medicijnen, aangemoedigd om haar heftige temperament uit te leven via de dans. Ze gaf de kunstenaar Henri de Toulouse-Lautrec de opdracht om een affiche voor haar te ontwerpen. Om haar bijnaam ‘La Mélinite’ (springstof) eer aan te doen, zocht de kuntenaar naar een volkomen nieuwe vormgeving. In een asymmetrisch kader, beïnvloed door de lijnvoering van de in opkomst zijnde Jugendstil, laat hij een deel van het toneel met de danseres zien, in de toentertijd provocerende danshouding van de cancan. Kenmerkend voor de cancan was dat de danseressen hun benen de lucht in wierpen, zodat het publiek hun onderjurken te zien kreeg. Alleen al het tonen van het vrouwelijke dijbeen in het openbaar werd in die tijd als aanstootgevend beschouwd. De rand van het affiche wordt hier overschreden door de contrabassist op de voorgrond, die in zijn bladmuziek kijkt. Tegelijk gebruikt Toulouse-Lautrec drie van de vier in het affiche gebruikte kleuren uitsluitend voor de danseres, alleen het gedekte groen vult de resterende beeldruimte. De radicaliteit waarmee kleur, beweging en perspectief worden ingezet, is zelfs voor het werk van Toulouse-Lautrec zeldzaam te noemen. Tevens wordt duidelijk dat hij zijn technische vaardigheden behoorlijk verder heeft ontwikkeld.

Toulouse-Lautrec had Jane Avrils elegante verschijning reeds als silhouet op de voorgrond geplaatst op zijn affiche voor het in 1893 geopende danslokaal ‘Le divan Japonais’ . Samen met de kunst- en muziekcriticus Edouard Dujardin zit zij tijdens een voorstelling op de eerste rang. Noch Jane Avril noch haar begeleider lijken de voorstelling te volgen. De aandacht van de man wordt vooral opgeëist door de charmes van zijn begeleidster, terwijl zij koket glimlacht.

Op de afgebeelde omslag van L’estampe originale (1893) is een lithografische pers te zien. Vanwege het formaat van de steenplaten zijn voor grote affiches soms vier drukplaten nodig. Deze omslag werd gemaakt voor een vereniging, die zich tot doel had gesteld moderne grafiek te verspreiden om de verzamelaars voor de tot dan toe weinig artistiek geachte lithografie te interesseren. Op de voorgrond staat de bekende danseres en vriendin van Toulouse-Lautrec, Jane Avril, die een pas uitgedraaide kopie bekijkt. Van Toulouse-Lautrec is bekend dat hij meerdere proefdrukken aan zijn vrienden voorlegde voor hij een definitieve versie koos. 

In 1933 zei de inmiddels in vergetelheid en aan lager wal geraakte Jane Avril over Toulouse-Lautrec: “Zonder meer heb ik aan hem de roem te danken die mij ten deel viel nadat zijn eerste affiche van mij verscheen.”